وقتی صحبت از ایمان به غیب میشه و باهاشون حرف میزنی در جواب بهت میگن: چه کسی رفته اینهایی رو که میگی، دیده و اومده تعریف کرده؟
(سوره بقره آیات ابتدایی در مورد ایمان به غیب)با یه جمله اساس تمام ادیان الهی رو زیر سوال میبره. اما انقدر قوه عقلش و تحلیلش زمینی و مادی حساب می کنه که نمی تونه بفهمه داره این کار رو می کنه. او نا خود آگاه به طرف هیچ دینی نخواهد رفت. چرا؟ چون تا اونجایی که من می دونم توی تموم ادیان پیامبرانی که ما اولوالعزم می دانیم و می خونیمشون؛ همه مردم رو به بهشت و جهنم وعده دادند. آخه ای انسان تو چه کردی که اینگونه داری به طرف ژرف پستی سقوط می کنی. همیشه سوالم این بوده که اینطور رآدم ها چه کرده اند که حجت برشون تمام شده و هر روز بیشتر با شبهه های ساده دورتر می شوند. شبهه های ساده لوحانه ای که از بی مطالعه ای و یا مطالعه بدون جهت و خواندن کتاب هایی نظیر هری پاتر منجر شده.

اون وقت گذاشته، آدم فرهنگی خودش رو میدونه، ساعت عا توی نمایشگاه های کتاب پلاس بوده ولی تمام عمرش رو نگاه کنی به افکار پوسیده ی یک نویسنده نا منزه و بی تزکیه گذشته.

از جهنم میگی براشون طبق روایات؛ از اونطرف و برزخ میگی براشون طبق قرآن؛ از لحظات احتزار (لحظه قبض روح) میگی طبق نقل متواتر از ... کتب روایی ... ؛ می خواد ببینه تو چرا ایمان داری؟ می خواد ایمان تو رو کسب کنه؟ می خواد شک دل خودش رو به دل تو دامن بزنه؟

نمیدونم ... اگه ضرر هست، از جانب شیطون داره امواجش منتشر میشه. به هر سمتی که میره و اونهایی رو که ضعیف هستن و حجت برشون تموم شده میگیره.

راحت تر و ساده تر بگم. کسایی که بهشون میگی: "جهنم طبق قرآن این کسان درش هستند."

بهت جواب می دن: "کی رفته و اینها رو دیده؟"

بعضی هامون گرفتار دنیا شدیم. بعضی هامون حبّ برادر و خواهر و پدر و مادر و بقیه)